فعل ( to illustrate ) به معنای مصور سازی یا شرح مثالی با تصویر از ریشه لاتینی lust rare> > (نور افشاندن بر چیزی) است . ” تصویرسازی ” هنر ارسال ایده هایی موجز به واسطه تصاویر در گستره ای از رسانه ها است . تصویر سازی در عین حال هم می تواند معنای موضوعی را روشن سازد و هم بستری تازه برای نشان دادن آن موضوع به جهان به وجود آورد .
یک تصویرسازی و یا مجموعه ای از آن ها ، داستانی را روایت میکند که غالبا با متن آن در ارتباط است . یک تصویر سازی موفق ، خواه برای صفحه کتاب طراحی شده باشد ، خواه برای صفحه نمایش و یا دیوار ، به همان میزان که از قدرت توصیف و شفاف سازی روایت برخوردار است ، مبین نقطه نظر طراح تصویر ساز و رویکرد او نسبت به رسانه و تکنیک اش نیز هست .
تصویرسازی بر سه مهارت تکیه دارد ، که هر سه آن ها در بسیاری از رشته ها قابل اجرا هستند :
به مفهوم در آوردن ایده ها (conceptualizing ideas) ( از چه جهان بینی ای برخوردار است )
حل مشکلات خلاقانه ( چگونه این دیدگاه را انتقال مید هد )
سه مهارت اخیر ، بنابر نقش مهمی که در راه دستیابی عملی به محصولی خلاق ایفا میکنند ، ما را در ارائه تعریفی برای تصویرسازی – به عنوان رسانه ای موثق و در مقام حرفه ای تمام و کمال و تسهیل در کارکردهای بنیادین آن یاری می کند : ارتباط میان ایده ها .
تصویرسازی در اغلب موارد ( البته نه منحصرا) فعالیتی تجاری است و پاره ای از مواقع به عنوان جزیی از نهاد تجاری بزرگ تر و یا مؤسسه و بنگاه تولید انبوه عمل میکند تصویر سازی فصل مشترکی از گرافیک دیزاین ، هنرهای زیبا و دیزاین تعاملی (interactive design ) است که دامنه گسترده ای از فعالیت های خلاقانه را شامل می شود :” تصویر سازی برای روزنامه و مجله ، تبلیغات و بسته بندی محصول ، کتاب کودکان و بزرگسالان ، فرم های کوچک و بزرگ در گرافیک متحرک و انیمیشن و نیز تصویرگری (imagery ) کتب مصور و رمان های تصویری .” تصویر ساز ی اخیرا فعالیت در شاخه های غیر سنتی ای ( رسانه های غیر جاپی ) را نیز در بر گرفته است : شاخه هایی چون تولید اسباب بازی و دیزاین منسوجات ، تصویرگری برای صفحه نمایش (فیلم های انیمیشن ،کارتون های اینترنتی ، گرافیک موبایل ) و نیز اشکال خیابانی دیزاین همچون تصویرگری برای اسکیت بورد ، عکس برگردان و گرافیتی ، گرچه تصویرسازی به لحاظ تاریخی در بستر واژگان به حیات خود ادامه میداد و وابسته به متن بود ، لیکن در سال های اخیر و به واسطه روند رو به رشد فرهنگ بصری ، از اصولی مستقل برخوردار شده است .
تصویر سازان هر ابزاری را که تاریخ هنر در اختیار می گذارد به خدمت میگیرند . ابزاری که می تواند شامل رنگ روغن ، آبرنگ ، تمپرا ، اچیگ ، سبک اسکرین ، گراوود ، کولاژ ، اسکرج بورد ، قلم و مرکب ، مجسمه سازی مدیم های قابل قالب ریزی و ابزارهای دیجیتال همچون illustrator ، Photoshop ، flash ، شود . تصویرسازان چه به لحاظ تاریخی که نسبت به محصولات خلاقانه بی تفاوت بودن و چه در زمان حال که برای تاثیر گذاری از مدیم های موقتی و غیر قابل بایگانی سود میجویند همواره به ابژه ای که می آفرینند همچون اثری که قابل ارائه در گالری هاست می نگرند . در هر حال تصویرسازان اثرشان را با همان حساسیتی که سفارشات کاری را انجام می دهند خلق می نمایند ، با این تفاوت که اثر آنها به جای آن که به واسطه تخیل و احساس مسئولیت شان نسبت به مشتری ساخته شود ، از معنویات درونی تصویر ساز بهره میبرد . رسانه ، دستمایه و ایده ای که مورد استفاده قرار می گیرد هر چه بهتر انتخاب شده باشد ، تصویر سازی امکان بیشتری می یابد تا مخاطب را با جهانی مواجه کند که پرتو تازه ای بر آن تابیده و یا اساسا او را وارد سپهری تازه سازد .
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وبلاگ:
عضویت سریع
